De denker heeft veel aan zijn hoofd. Hij doet niets anders dan piekeren! Jij ook?
De laatste tijd heb ik veel “denkers “als cliënt. Mensen die veel aan hun hoofd hebben, piekeren. En dat geeft maar hoofdpijn. In combinatie met bepaalde karaktereigenschappen en/of events op het werk of thuis kan dat leiden tot burn-out. Herken je het?
Een denker denkt en doet veel aan piekeren. Die voelt niet, of in ieder geval in mindere mate. Of die voelt pas als het al te laat is. Die voelt ook niet aan zijn lichaam dat de grens bereikt wordt of gepasseerd is. De denker denkt, want die kan en mag niet voelen. Wie weet wat je dan tegen komt. Vluchten in je hoofd heet dat. En niets zo irritant als piekeren.
Over je grens gaan
Maar zoals gezegd, als je de signalen van je lichaam niet voelt en herkent, kun je flink over je grenzen gaan. Zowel fysiek als mentaal. Op een hoog adrenalinegehalte kan je wel een tijdje doorgaan. De uitputting komt echter steeds naderbij.
Mijn taak als coach / stresscounselor is de denker te leren voelen. Wat een mazzel dat ik daarin ervaringsdeskundige ben! Dat levelt wat makkelijker. Nu speelt er ook een stukje vertrouwen. Op de een of andere manier is het voor mij niet zo moeilijk vertrouwen te winnen, gelukkig. De denker mag leren voelen en daar heeft hij ook een stukje uitleg bij nodig. Dus ik leg uit wat we gaan doen, wat het doel van bepaalde oefeningen is. Maar niet altijd. Want dan schiet de denker meteen in de controle en blijft hij in het denken.
Van denken naar voelen, dat is uit je comfortzone gaan!
Van denken naar voelen betekent uit je comfortzone gaan. En dat is eng. Daar moet je vertrouwen in de coach / stresscounselor voor hebben. En die moet zichzelf vertrouwen. Durven vertrouwen op zijn of haar intuïtie. Je bent als coach / stresscounselor immers je eigen instrument. Dus op gevoel af mogen gaan en steeds weer checken of de cliënt zich nog comfortabel voelt.
Als je wilt groeien of ontwikkelen moet je iets anders gaan doen dan je altijd doet. In dit geval van denken en piekeren naar voelen. Dat kan geoefend worden in een veilige omgeving, met een coach die jij als cliënt vertrouwd en een klik mee hebt. En dan, na veel oefening, kun je op jezelf gaan vertrouwen.
Een potje stoeien
Hoe doe je dat nu? Naar je gevoel gaan? Eerst via het lichaam, fysiek. Sporten, oefeningen doen, je lijf voelen, de fysieke grens voelen. En dan naar het emotionele voelen. Ik zal een paar voorbeelden uit de praktijk van afgelopen week geven. M. houdt van balsport. Dus had ik een bal meegenomen. Tussen wat bomen tekenden we de “grenzen” van zijn ruimte en die mocht hij gaan bewaken. Eerst gingen we de bal overgooien. Ik gooide keurig naar hem. Op een gegeven moment ging ik de bal over de grenzen gooien en moest hij steeds harder werken. Hij moest de grenzen van zijn eigen ruimte over om de bal terug te halen. Wel goed voor zijn conditie……Daarna stapte ik zo zijn ruimte in en kon ik de bal nog verder weggooien. Nog harder moest hij rennen. Tot hij doodmoe was en het zat werd. En eindelijk gaf hij aan dat ik er uit moest. Helemaal uit zijn comfortzone. Zijn lijf gaf de grens aan en hij uiteindelijk ook. Ik ging uiteraard meteen zijn ruimte uit. Vond hij het eng de grens aan te geven? Nee, uiteindelijk helemaal niet zei hij. Daarna gingen we een potje echt fysiek aan de gang. Ik ging proberen zijn ruimte in te komen en hij mij er uit houden. Dat werd flink stoeien maar hij hield me er wel uit. We moesten flink lachen om deze maffe oefening. Maar hij voelde zich wel gesterkt. En gaf aan dat hij dit mentaal ook zou kunnen in andere situaties.
Huppelend uit je keurslijf
Een andere M. is een echte controlefreak. Controle los laten is iets om je voor te schamen. Dat kan echt niet. Dus wilde ik haar laten huppelen. Ik deed voor. Dat ga ik echt niet doen zei ze. Maar na een tijdje deed ze toch mee. En wat zei ze? Dit voelt zo vrij, dit wil ik kunnen en mogen van mezelf. En weet je, van huppelen wordt je blij, net als een kind. Je even weer kind mogen voelen. En merken dat je niet dood gaat van een keertje uit de band springen.
Met J. deed ik weer wat heel anders. Om uit het hoofd te gaan gingen we eerst luisteren naar alles om ons heen. Daarna kijken. Toen ruiken en vervolgens voelen met de zintuigen. Alles werkte behalve het kijken. Namelijk, alles wat ze zag ging ze ergens mee associëren. Dus een en al gedachte. Voelen met je zintuigen, ze voelde de takjes onder haar voeten, de grond die schuin afliep, de schors van een boom, de stekeltjes van een beukennoot. Ze ging volledig uit haar hoofd en zei dat dit een gevoel van vrijheid gaf. Vrijheid waar ze zo naar verlangde. Ze had zichzelf namelijk helemaal klem gezet in werk, opleiding, stage, huishouden en meer. 24/7 bezig zonder enig ontspanmoment. Geketend in alles wat moet. En weet je wat het mooie was? Toen we een kopje thee dronken na afloop kwam er een vlinder bij ons zitten. Symbool voor vrijheid.
Wil je ook in de natuur leren hoe je van denken naar voelen gaat? En minder gaat piekeren? www.eilandcoaching.nl of voor coaching op een eiland www.eilandcoaching.com
#Eilandcoaching #stresscounselor #stress #burn-out #burn-outcoach #wandelcoach #natuurcoach #stressless #dietist #PuurGezond #overgewicht #darmklachten #PDS #overgang #migraine #piekeren
