De controlefreak heeft altijd stress, want die moet controle hebben!
Overigens, alles wat moet geeft stress. Er is een groot verschil tussen moeten en willen. Als je iets wil kan het ook stress geven, maar dat is wel een heel andere stress. In deze casus wil ik je laten zien hoe mijn client en ik door middel van bomen ontdekken waar haar drang tot controle vandaan komt. Ik was vroeger ook een enorme controlefreak, dat is inmiddels stukken minder maar vraag het aan mijn man en hij zal bevestigen dat ik er nog steeds flinke restjes van heb. Die hem stress geven en mij natuurlijk ook. Ik vind namelijk dat hij een aantal dingen op mijn manier moet doen. Doet hij dat niet? Dan geeft dat mij stress. En hem want ik tik hem op de vingers, geef hem kritiek. Maar daarover in een andere blog meer….
Moe, onzeker en nergens meer zin in hebben
Dat is de situatie waar mijn client op dit moment in zit. We hebben elkaar nu een paar maal gezien, er is wederzijds vertrouwen en dus is de tijd rijp om (tussen)doelen te gaan bepalen. Omdat ik in de natuur werk zet ik daar bomen voor in. Gewoon om ergens bij stil te gaan staan en omdat de uitgekozen bomen vaak een mooie metafoor zijn voor wat er speelt. Daarnaast kunnen we na een aantal sessies naar de plek terug om te evalueren hoe het nu is.
De eerste boom van het pad staat voor de situatie van nu.
“Moe, nergens zin in en onzeker.” Aan het eind van het pad is er herstel. Is zij vitaal, heeft weer zin om dingen te doen en heeft weer zelfvertrouwen. Dit zijn de woorden van mijn client.
Het eerste tussendoel wordt bepaald bij een groepje van drie dunne berken. Ze staan voor stevig op twee benen staan en veerkrachtig zijn. Ze beweegt een beetje mee maar ze durft ook zijn eigen weg te gaan, is haar doel.
De tweede boom is een stevige maar hij heeft drie stammen. Wat toevallig.
Mijn client vertelt dat ze iets heeft met de 3. Alles moest voorheen in drieën. Bijvoorbeeld 3 potten op de vensterbank. De boom staat voor controle.
Ze zegt dat ze het los wilt laten. Ik zeg, “Als je iets los wilt laten is er dus ook iets wat je blijkbaar vast wilt houden.” “Wat wil je zo graag vasthouden? “Zekerheid”, zegt ze meteen. Zekerheid. “Dus 3 potten op een rij en het verdere perfectionisme geeft je zekerheid?” Behalve dat geeft het ook veel stress. Want je moet dan een heleboel.
Wanneer zijn je klachten begonnen? “Toen ik niet meer met mijn zusje samenwoonde. Toen kwam de druk om alle ballen in de lucht te houden. Een koophuis een een baan die misschien niet bij me past. Door thuis alles te ordenen creëer ik rust en kan ik door gaan.”
Ik vraag: “Wanneer heb je eerder in je leven zekerheid verloren?”
Toen mijn vader stierf. Ik was pas 12.
“Heb je daarna je gevoel afgesloten?” “Ja.”
“En daarom mag je nu nog steeds niet voelen?” “Dat denk ik wel.”
Mijn cliënt heeft naast alle verschijnselen van burn-out ook last van hypoglykemische klachten en duizelingen. Als ze ongesteld moet worden neemt het toe. Dat is vooral wat haar angstig maakt. Controleverlies.
Ik vraag of ze gerouwd heeft. Ja… maar dat moet nu maar eens afgesloten zijn, is het antwoord.
“Vertel eens wat meer over je vader?”
Wat blijkt? Hij had diabetes en had vaak hypo ‘s. Tijdens zijn crematie werd zij voor het eerst ongesteld en duizelig!
Trek zelf je conclusies.
