Vakanties brengen alles in de war
We zien elkaar voor de derde keer. Milly is een paar weken geleden op vakantie geweest naar een warm eiland. Dat was heel fijn maar qua eten was er niet altijd te vinden wat goed past binnen haar nieuwe voedingspatroon. Aan de andere kant, het is vakantie! Party-time! En waarom ook niet, als het je lukt niet aan te komen is er niks mis. Van op je voeding letten mag je best ook wel eens vakantie hebben. Het ging pas echt mis na die vakantie.
Druk, druk, druk
De hoeveelheid werk die op Milly haar bordje kwam te liggen nam direct na de vakantie toe. En dat had tot direct resultaat dat ze dát wat voor de vakantie heel goed ging niet meer op kon pakken. Het ontbrak haar echt aan tijd om even stil te staan. Een baan van 32 uur werd opeens een baan van 50 uur. Tijdelijk, dat wel….maar het duurde nu al 4 weken voort. Ze zei er zelfs haar afspraken met mij voor af. Terwijl ze echt heel erg gemotiveerd was om wat gewicht kwijt te raken. De hele planning ging in de mist op. Hetgeen een mooie metafoor was, want terwijl we op de hei liepen kwam de mist opzetten.
Overdag hard werken, niet meer bewegen, na het eten de dochter helpen met plannen en huiswerk. “Het is te gek voor woorden”, zei ze. “Ik help mijn kind plannen terwijl ik het zelf niet eens doe”. “Walk your talk”, zei ooit mijn docent stresscounseling.
“Niet meer drinken en roken lukt wel, maar dat eten….”
Hoe kan dat toch dat het met roken en alcohol wel lukt en met eten niet, vroeg Milly zich af. En inderdaad, ze hield het beperken van alcohol met gemak al een week of 6 vol. Ik vroeg waarom dat wel lukte. Ze vertelde dat het direct resultaat opleverde. Beter slapen, minder moe, betere concentratie de dag er op. En ja, minder eten levert je niet direct resultaat op. Dat duurt een tijdje. Dus moesten we op zoek naar een ander beloningssysteem. Dus ik ging nog meer vragen stellen. Wat levert de hele dag werken en vervolgens met je kind werken je op? Het antwoord was simpel. “Als het met kind goed gaat, gaat het met mama goed. Zo logisch is dat! Wat is de rol van je man hierin? We zitten met zijn drieën aan de keukentafel en helpen haar samen. Voor je het weet is het half 9, 9 uur. Hoe kan je dit zo aanpakken dat ook jij je dingen kan plannen? “ Hier kwam een praktische oplossing voor. Ieder helpt bij het vak waar hij of zij goed in is. Dus niet tegelijk.
Grenzeloos zijn
Het gesprek ging verder, we waren er nog niet. Ondertussen kwam de mist meer op en werd de zon vuurrood. We genoten tussendoor even van het moment. “Oke, maar dan werk je nog steeds 50 uur per week. Wat gaan we daar mee doen? Ja, ik voel me gewoon verantwoordelijk voor de anderen. Hoe verantwoordelijk voel je je voor jezelf? Of zoals je zegt, je wilt afvallen voor je gezondheid want ik heb een kind waar ik verantwoordelijk voor ben. Welke verantwoordelijkheid vindt je belangrijker? Wat zou jou kunnen helpen om minder te werken? Je grenzen te bewaken? “ Milly vertelde dat ze een optimist is en dat ze zichzelf vaak overschat (dat herken ik maar al te goed). Dat ze op de dag gewoon veel te veel taken inplant en denkt dat dat wel af komt binnen 8 uur. Maar niet dus. En gaat ze door tot het af is. Zo gaan de vrije woensdagmiddag en vrijdagmiddag er aan. En dus de “Me-time”. En de beweging. En het gewicht daalt niet.
En toen kwam de ontdekking
Milly realiseerde zich opeens dat vorig jaar haar kind nog op de basisschool zat. Dus die woensdag en vrijdagmiddag werden gereserveerd. En er werden leuke dingen gedaan met kind, vriendinnetjes en met andere moeders. En nu had kind haar ineens niet meer nodig, dus werkte ze door. Ze zei “ Ik zou niet weten wat ik met die tijd moet doen, maar ik wil hem wel gebruiken om te bewegen”. Waarop ik vroeg of ze dat dan zou doen in haar eentje. Hmmmmm…Zouden er mensen zijn die mee willen doen? In de buurt zou dat best lastig zijn maar….Milly had wel met een vriendin afgesproken dat ze allebei iets aan hun gewicht zouden gaan doen. Ze hadden namelijk foto’s terug gezien van de reünie van de middelbare school. En daar waren ze van geschrokken. Over 5 jaar komt er weer een reünie en dan zouden we foto’s er anders uit mogen zien. Iedere maand zouden ze bellen hoe het gaat was de afspraak. De vriendin woont op zo’n 1,5 uur rijden dus even afspreken was er niet bij.
Gewoon je werkdagen veranderen
Eén keer in de maand samen iets plannen zou misschien wel haalbaar zijn. Maar zo’n halve vrije dag is dan natuurlijk wel wat kort. We bespraken wat het nadeel is van halve dagen werken. Het wordt altijd langer dan je wil en de vrije tijd die dan nog overblijft, daar kan je ook niets mee, dat is zo om. Milly was de woensdag- en vrijdagmiddag vrij omdat dat tot vorig jaar was vanwege de schooltijden van haar kind. Dat was nu helemaal niet relevant meer! En zo kwam ze er op dat ze voortaan de vrijdag vrij zou zijn. Haar vriendin was ook op vrijdag vrij. En dan konden ze wel samen in beweging komen. En dan duurde het weekend langer en kwam er meer rust om na te denken over het eten. En ze was voornemens om duidelijk naar de collega’s te communiceren dat ze op haar vrije dag ook niet bereikbaar zou zijn, want ze was vrij. Grenzen stellen! En ze nam zich ook voor om het to-do lijstje te gaan inkorten. Niet 10 dingen plannen maar 3.
Maar, wat is dat dan met die man en zijn drône?
Het begon al bijna te schemeren en we liepen richting de bebouwing. We kletsten nog wat door over dat wij vrouwen ons altijd zo verantwoordelijk voelen. En daarmee dan weer alles op ons nemen. Maar wel klagen over onze mannen. En als die mannen dan toch wat voor ons doen dat we ze dan van kritiek voorzien omdat het toch op onze manier moet. We doen het allemaal zelf was onze conclusie. En daar moesten we hartelijk om lachen. Ondertussen dook er een drône op boven ons. Het ding maakte een irritant geluid. Beiden vonden we drônes stom. Het was irritant enn ook een beetje eng vonden we. Zou het ding ons filmen? Het was inmiddels nog mistiger en al schemerig. Maar een meter of 10 verder werden we de eigenaar van de drône gewaar. Een man alleen met zijn afstandsbediening. We schoten beiden enorm in de lach. “Ik vindt zulke mannen zo zielig”, lachte ze. “Ja, of mannen die met treintjes spelen op zolder”, zei ik. We hadden enorme lol. “Oohh, wat zijn we gemeen…” “Het is wel een beetje gemeen”, zei ik, “maar ook leuk”. En…we kunnen wel van mannen leren. Want deze meneer met de drône deed namelijk iets heel erg goeds. Hij nam zijn “Me-time”, hij was aan het ontspannen. En dat is wat wij vrouwen van mannen kunnen leren. Die gaan meestal niet de hele dag door, maar doen geregeld iets ter ontspanning. Komen thuis en rusten eerst even uit.
En die met de koektrommel?
We kwamen aan het eind van de wandeling. Bijna terug bij de afspreekplek. Ik vroeg Milly hoe het ging met de koektrommel. Voor de vakantie was die namelijk al een paar weken niet meer gevuld. “O, dat is ook weer terug bij af. Ook niet meer bij stil gestaan. Hij is weer gevuld”. “Wie vult hem dan?” vroeg ik. “Mijn man. En ik eet hem leeg”. Na een lachsalvo was mijn enige vraag: “Dus wat ga je nu doen met je man?”
Nou, nou, de weegschaal laat weinig resultaat zien, wat is er niet goed gegaan?
Bij de auto aangekomen zegt Milly: “Dat vindt ik nou zo geweldig. Ik ga met jou op de hei lopen en het levert mij op dat ik voortaan een hele dag in de week vrij ga zijn. Ik ga met mijn vriendin afspreken en we gaan bewegen”. Ik heb weer ruimte om stil te staan bij wat ik doe en wat ik anders kan doen. We zitten niet in een bedompt kantoortje maar hebben nu gewoon 5000 stappen op de teller staan. Je hebt me niet gewogen en gewezen op wat ik allemaal niet goed doe. We hebben alleen maar gekeken naar mogelijkheden en hoe ik op een positieve manie met mijn leefstijl bezig kan zijn”. Een halfuur later thuis krijg ik een berichtje. “Ik ben mijn agenda aan het aanpassen. De vrijdagen vrij”. Wanneer kunnen we weer afspreken?”
